Autorką systemu metodycznego Edukacja przez ruch jest Dorota Dziamska.

Jest to nowoczesny system metodyczny przeznaczony do prowadzenia kształcenia i wychowania dzieci z  przedszkoli i młodszych klas szkoły podstawowej, realizujący założenia integracji sensorycznej, wspomagający procesy zapamiętywania, a więc uczenia się. System jest zbiorem ćwiczeń usprawniających poszczególne funkcje rozwijającego się organizmu, które opierają się na naturalnych formach ruchu dziecka. Każde ćwiczenie zaproponowane uczestnikom zabaw i spotkań edukacyjnych:

• zawiera zaplanowany swobodny, a potem celowy ruch,
• wywołuje korzystne emocje motywujące do indywidualnej i zbiorowej  aktywności,
• ma charakter poznawczy, rozwija mowę, myślenie, buduje wiedzę.

Ruch odgrywa najbardziej znaczącą rolę w procesie uczenia się małych dzieci, system proponuje więc poruszanie się w trakcie zajęć, co ma swój bezpośredni wpływ na koncentrację, tempo pracy oraz umożliwia pełniejszy rozwój we wszystkich obszarach: fizycznym, emocjonalnym, społecznym i poznawczym.
Działaniom dzieci towarzyszy rytmizowany tekst lub muzyka, co sprzyja  uzyskaniu płynności i sprawności ruchu

"POMÓŻ MI SAMEMU TO ZROBIĆ"  Jeśli rodzice uświadomią sobie, że nie tworzą dziecka, ale pomagają mu stworzyć siebie, to będą tym lepiej umieli spełnić swój obowiązek i wesprzeć je swą dalekowzrocznością. Pamiętając przy tym, że wolność i dyscyplina to dwie strony tego samego medalu.

Tak Maria Montessori  pojmowała ideę pracy z dziećmi,  którą nazwała pomocą wychowawczą. A jak widziała dziecko doświadczające takiej pomocy? Dziecko wychowane w duchu jej pedagogiki to osoba przede wszystkim odpowiedzialna. Za siebie i świat w którym żyje. Pracowita, przyjmująca postawę proekologiczną oraz pokojową, ponieważ według niej, granice wolności  każdego człowieka kończą się tam, gdzie zaczynają się granice wolności innych ludzi.

Realizacja tak sformułowanych celów  jest możliwa dzięki specyficznym rozwiązaniom, które dzisiaj nazywamy metodą montessoriańską, a które Maria Montessori opracowała i weryfikowała przez wiele dziesięcioleci swojej pracy. Obejmują one przede wszystkim:

Wychowanie, rozumiane jako  wspieranie indywidualnego i społecznego rozwoju dziecka, celem którego jest "normalizacja", a jej wyznaczniki to: samodzielność, odpowiedzialność za siebie i innych, samodyscyplina, pracowitość, wysoki poziom rozwoju społeczno-moralnego, miłość do ludzi, świata przyrody, kultury i umiłowanie pokoju na świecie.

Przygotowane otoczenie jako warunek wspierania rozwoju dziecka, który Montessori określa mianem "pasa startowego". Zalicza tutaj: budynek placówki wraz z wyposażeniem, grypy pomocy rozwojowych tzw. "klucze do świata"  (praktyczne ćwiczenia dnia codziennego, kształcenie zmysłów, edukacja matematyczna, edukacja językowa, wychowanie kosmiczne, wychowanie religijne), normy konstrukcji przygotowanego otoczenia, zasady budowy  pomocy rozwojowych,  zasady porządku i wolności, a także osobę nauczyciela, który "ogarnia swym ciepłem, ale nie spala, pomaga, lecz nie wyręcza", grupę dzieci wymieszaną wiekowo i rodziców współpracujących z przedszkolem po to, aby oddziaływania wychowawcze były spójne i jednoznaczne.

Warunkiem rozumienia wychowania w przygotowanym otoczeniu jest wiedza o rozwoju dziecka. Po pierwsze, dziecko musi być postrzegane  jako budowniczy samego siebie, "nikt nie może rosnąć za dziecko". Przygotowane otoczenie powinno warunkować "polaryzację uwagi", czyli głęboką koncentrację na przedmiocie pracy, umożliwiającą efektywne uczenie się, a jednocześnie być odpowiedzią na "wrażliwe fazy" (okresy szczególnej wrażliwości dziecka na konkretne impulsy, których istotą jest ogromne zaangażowanie dziecka w wykonywane działanie), dzięki czemu "absorbująca psychika" małego człowieka zbuduje mu fundament do  bezpośredniego "lekkiego" uczenia się, które jest dla niego charakterystyczne.

Wartość pedagogiki Marii Montessori wyraża się przede wszystkim w podmiotowym traktowaniu dziecka będącym wyrazem szacunku dla rozwijającej się osobowości. Zakładając aktywność i samodzielność dziecka jako warunek poznawania świata, jednocześnie twórczo łączy cele wychowania indywidualnego i społecznego rozwoju w grupach wymieszanych wiekowo.  "Przygotowane otoczenie" posiada sens w równej mierze kształcący co wychowawczy, nadając teorii i praktyce pedagogicznej Marii Montessori głęboko humanistyczny wymiar.

Flażolet, nazywany też „flecikiem polskim” to prosty instrument dęty, sześciootworowa piszczałka. Składa się z mosiężnej rurki i plastikowego ustnika. Melodie zapisuje się w postaci tabulatury, graficznego przedstawienia wymaganej do zagrania dźwięku ilości otworów. W grze używa się palców wskazującego, środkowego i serdecznego lewej i prawej dłoni, każdy palec przykrywa tylko jeden, przypisany sobie otwór. Podstawową tonacją jest D. 

Wykorzystanie go w działaniach planowanych zgodnie z systemem Edukacja przez ruch jest naturalnym uzupełnieniem aktywności dzieci o zagadnienia edukacji muzycznej. Dzieciom sprawia wiele radości, pozwalając doświadczyć muzykowania na prawdziwym instrumencie. 

Muzyczne elementy zajęć spełniają wiele zadań. Piosenka lub pląs bywają narzędziem integrującym treści, służą porządkowaniu sytuacji o różnym natężeniu emocji, wyciszeniu i koncentracji. Sprzyjają – poprzez integrację dźwięku i rytmu – rozwijaniu sprawności artykulacji, intonacji, umiejętności czytania. Motywują do samodzielnej eksploracji, nabywania doświadczeń i podejmowania prób kreacji w innych rodzajach działalności artystycznej.

Origami w swoich różnych technikach jest wykorzystywane jako element systemu Edukacja przez ruch.

Proponujemy także zajęcia sztuki składania papieru jako odrębną formę działalności dziecka w przedszkolu. Podczas tych zajęć dzieci poznają różne techniki origami. Podejmują próby samodzielnego komponowania na płaszczyźnie obrazków z kół, kwadratów albo trójkątów, wykonują modele przestrzenne pod kierunkiem nauczycielki.

Dzieci starsze poznają różne sposoby dokumentowania instrukcji wykonania modeli origami, podejmują próby czytania schematów, samodzielnego składania form płaskich i przestrzennych. 

Origami korzystnie wpływa m.in. na rozwój koncentracji, precyzji, estetyki, wyobraźni przestrzennej i umiejętności planowania własnej działalności.

Nauka obcego języka w naszym przedszkolu odbywa się w dwóch formach.

Pierwsza to tradycyjne zajęcia językowe prowadzone w czasie 20-30 min. wydzielonej jednostki dydaktycznej, podczas której dzieci mają możliwość podejmowania szeregu działań, utrwalania dotychczas poznanych zabaw, piosenek oraz zapoznają się z określonym przez lektora materiałem językowym.

Druga to możliwość naturalnego obcowania dziecka z językiem angielskim, który występuje w toku dnia przedszkolnego, np. podczas mycia rąk w łazience, zabaw z materiałem dydaktycznym zgromadzonym w kącikach, komunikatach wypowiadanych do dzieci, posiłkach itp.

Zajęcia mają na celu poznanie przez dziecko możliwości własnego ciała i siły, rozbudzanie aktywności ruchowej, podejmowania inicjatywy, rozwijanie poczucia bezpieczeństwa, kształtowanie w dziecku umiejętności współpracy z drugą osobą.

Nauka piosenek i ich instrumentalizacja z wykorzystaniem różnych przedmiotów z otoczenia, instrumentów perkusyjnych oraz flażoletu.

Nauka tańców integracyjnych, ludowych, układów tanecznych wpływających na koordynację ruchową i wyczucie przestrzeni.